Pijn.

Jij lacht,
omdat je moet lachen. Je wilt het niet.
Je ogen lachen ook, want je bent een ervaren actrice.
Alles lacht.
Je moet door gaan tot lang, veel te lang.
Moe, zwak, je lacht nog heel zacht.
De pijn en vermoeidheid zijn makkelijk te zien in die blauwe ronde zee.
De grote schaduwen daaronder maken het erger, duidelijker.
Je ziet er verschrikkelijk uit, maar je lacht.
Want je moet lachen.