Toe nou, ik zeur alleen

Zoute strepen van opgedroogd nat
over mijn wangen
mijn kin
en zelfs mijn hals.
Waar vandaan
geen idee
Daarom, Daarom,
Daarom!
Omdat ik moe ben.
Omdat ik niet wil
Omdat ik pijn heb.
Daarom!
Onder de schrammen
En plekken die niet blauw zijn
Maar alle kleuren hebben.
Overal.
En alles is slap
En alles is zwaar
En de bron van de tranen is bijna dicht.
Snik.
Nog niet over.
Met mijn armen over elkaar
Nee!
Nee, nee, nee!
Ik wil niet,
Ik ga niet.
Ik doe het niet
Ik blijf hier!
Daarom.
Daarom niet.

Laat me
zielig zijn
In mijn hoofd tegen mijn lichaam schreeuwen.
Alleen!
Medelijden hebben met niets
Huilen.
Laat me dat.
Laat me dan.
laat me nou!
Gewoon.
Ik wil niet praten.
Ik wil niet schreeuwen
Ik wil niet horen
Ik wil niets.
Of slapen.
Liggen en rust.
Dat!
Nu, en alleen.
Alsjeblieft?
Toe nou, en laat me.
Daarom!
Dag!