Ik heb nog steeds niet de juiste woorden gevonden,
de juiste gedachten gehad,
om te zeggen en beseffen
dat nou definitief is waarvan iedereen wist dat het kwam.
Wat gaat het dan toch opeens en snel.
Ik durf niet te veel te denken of te dichtbij te komen.
Als het al erg is die geweldige man in een stoel te zien terwijl hij bijna niets meer kan,
klopt het al helemaal niet meer als die zelfde sterke man helemaal niets meer kan.
Ik neem de tijd om voorzichtig te herinneren.
Jou herinner ik me als voorbeeld.
Als groot, geweldig en goed.
Bedankt dat je hebt bestaan Harm,
al was het veel te kort.
Toi toi toi daarboven.
Ik geloof dat dit mijn woorden voor je zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten