Hoe dom het is, dat als ik zie en vind dat ze mooier is dan alles wat ik daarvoor zag, ik niet durf of kan zeggen dat ik dat van haar vind op niet eens die hele makkelijke manier.
Dat ik heel graag wil, maar dat ik niet eens kan dromen, omdat ze te klein en onbekend is daar te komen en omdat het ook door mijn eigen grote en al beschreven angsten komt.
Ik wil het zo graag zeggen.
Ik ben wel veel te bang dat de door mij gekozen woorden niet mooi genoeg zullen zijn voor iets of iemand als haar.
Zelfs alleen haar naam is onvoorspelbaar en onbeschrijfbaar mooi.
Het enige wat ik nu doe is eeuwen wachten tot ze tegen mij begint en ik van schrik in mijn broek zal plassen.
Wat houd me dan nu toch eigenlijk zo tegen.
Heeft wat ik eerder zo vaak en goed beschrijven kon me dan bang gemaakt voor alles wat mooier, bijna of net zo mooi is?
Dat kan niet.
Dat moet onmogelijk zijn.
Want zo kom ik toch nooit ergens en ik wil wel ergens komen.
En op dit moment met deze haar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten