als ik het niet verwacht

hoe kan het nou dat ik zo schrik als ik jou gewoon voorbij zie komen.
Daar waar ik het niet verwacht.
Daar waar het onlogisch lijkt en waarvan ik het nu nog steeds niet snap hoe die toevalligheid plaats heeft kunnen vinden.
Wij horen daar beide niet en ergens anders weet ik dat er kans is op een flits van jou.
Maar hier?
Maar nu?
Nu heb je me laten trillen op mijn benen.
Nu heb je mijn hersens laten schreeuwen.
Nu heb ik naar je gestaard als of je niet bestond.
En naar mezelf, omdat ik stom leek.
Hoe kan het nou dat ik nooit en dan opeens?!
De vorige keer toen ik je zag, waar ik wist dat het kon, was ik blij en mijn hele dag goed.
Nu verward en stuntelig.
Lieve lieve uit mijn hoofd op aarde, laat me toch niet weer zo schrikken.
Want volgende keer zal ik het ook niet verwachten.