aan een lange tafel twijfel ik over de echtheid
van de dingen die ik zie.
ik weet niet waar ik ben
ik weet niet waar ik moet beginnen
ik weet niet wat ik zie
en ook of ik droom weet ik niet.
op een lange tafel dansen glazen met elkaar
vloeken borden over de smaak van het eten
en zuchten de pannen een luid 'laat ook maar'
op andere stoelen zitten
allen kijkend naar mij
portretten van ben ik vergeten,
een bekende was er niet bij.
mij bord is tegen mij aan het schreeuwen,
ik heb geen idee waarom
het bestek doet met hem mee
blijkbaar ben ik stom...
fijn.
vraag me niet wat we gaan eten
vraag me niet hoe ik hier kom
het enige wat ik nu weet is dat ik hier weg wil.
mijn lepel is zo aardig mijn bord te vullen
mij te dwingen te gaan eten van
rode stenen.
de kleur van jou lippen en
ik verdwijn in mijn fantasie
tot ik word geroepen voor het eten.
met mijn ogen open loop ik de trap af
in de keuken zit mijn moeder
aan een gewone tafel met gewoon eten.
smakelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten