het is zes uur precies als ik van de toilet weer terug naar de slaapkamer loop.
ik heb haar wakker gemaakt.
als ik weer naast haar lig, strijk ik het vuur achter haar oor en zoen ik de slaap uit haar ogen.
ze lacht, dankzij mij is ze een ochtend mens.
zelfs zo vroeg.
ik kijk haar aan, ze drukt me tegen zich aan en ik zucht.
voorzichtig duw ik haar van me af en verdrink in haar kleine blauwe ogen.
ik ga op mijn rug liggen en zeg:
'ik wil met je trouwen, lief'
geen antwoord. We vallen weer in slaap...
als we aan de koffie zitten, de volgende dag om anderhalve minuut over elf, zegt ze uit het niets:
'is goed'
ik kijk haar aan en we zoenen elkaar.
dan lachen we tot drie uur 's middags en gaan alles regelen.
op onze eigen manier
Geen opmerkingen:
Een reactie posten