Als er een wereld zou bestaan, waar al onze fantasieen zichtbaar zouden samenkomen, dan zou ik nooit meer willen ophouden met dromen.
Want dat ik droom wat jij gaat doen of hoe je er uit zal zien, is veel meer dan mijn eigen fantasie.
Jij lacht naar me en kijkt me te lang aan, of je negeert me omdat ik niet kan bestaan.
Ik droom jou, en jij droomt mij ook, maar wat ons dwars zit is de onzekerheid die door onze hoofden spookt.
Het niet durfen geloven wat zo duidelijk is. Dat niet durfen omdat het onmogelijk is.
Mijn fantasieen zijn ook de jouwe. Dat het onze fantasieen zijn durf ik te vertrouwen.
De twijfel die blijft gaat dan over of jij wel beseft dat je fantaseert want alle manieren van vragen heb ik al geprobeerd.
In mijn fantasieen ben ik van jou, terwijl ik het ook wel andersom zou willen. We zijn het dus niet altijd met elkaar eens, waardoor we soms tegen elkaar lopen te gillen.
Dat is een bewijs van dat het niet alleen mijn fantasieen zijn, want dan zou alles zo gaan als ik het wil en doe je me nooit meer pijn.
En ik zou jou dan ook nooit meer pijn kunnen doen, dus dan zijn we aan alle pijn ontkomen. Zeker zullen wij zijn in een wereld waar onze fantasieen zichtbaar samenkomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten