Deugd niet

Natte druppels vallen op onze armen,
Onze haren worden langzaam nat.
Straks gaan we naar binnen om ons te warmen.
Nu is het koud omdat ik de jassen vergat.

Samen staan wij in de regen,
Te kijken naar elkaars gezicht,
Op een van de kleine wegen
Die ons leidt naar het gesticht.

Samen zullen wij gek zijn.
Samen zullen wij op elkaar.
Samen kennen wij geen pijn.
Samen kennen wij geen gevaar.

Jouw witte shirt word steeds natter.
Zo nat dat ik alles er doorheen kan zien.
Je haren liggen steeds platter.
Zo plat dat ik misschien

Een van mijn koude handen er door heen durf te halen,
Je voorzichtig aan durf te raken.
Ik weet dat ik ook dit keer weer zal falen.
Die durf zou ik nooit kunnen maken.

Ja, Ik maak durf voor mijn gekke hersens.
De gestoorde hersens die gek zijn op jou.
De hersens die telkens
Weer kijken naar de onbereikbare vrouw.

De vrouw die in al mijn dromen
Net zo gek als mij zal zijn.
Die ook niet naar mij toe durft te komen.
Die alleen net zo bang is voor de pijn.

Samen staan wij in de regen.
Samen te wachten op mannen in witte jassen.
De mannen die komen van de grote wegen.
Die ons gaan leren hoe we ons kunnen aanpassen.

Die ons gaan leren hoe normaal te zijn.
Die ons van vreemde fantasieën gaan verlossen.
Dan zal alles weer beter zijn.
Ze gaan al de gekke dingen voor ons oplossen.