Utopie

Als er geen geld meer zou bestaan, dan zou er geen armoede meer zijn.
En niemand had nog macht nodig, dus ook geen oorlog.
Geen crissisen en geen paniek. Je leeft dan om anderen te helpen.
Niet langer voor jezelf, want als je iets nodig hebt loop je even naar de winkel, vraag je waar het staat en neem je het mee.
Het meisje dat er stond, stond er om de buurtbewoners te helpen. Gewoon. Want dat is dan normaal.
Voor nu zou iedereen dat overdreven vriendelijk en behulpzaam vinden, want dat zijn we nog niet gewend.

Tijd kost geld, dus je hebt alle tijd.
Tijd om te leren, over hoeveel problemen men vroeger had. Toen er nog geld bestond. Toen nog niet iedereen naar school kon.
In dit nieuwe tijdperk zou je natuurlijk een televisie kunnen halen en de hele tijd op je luie reet gaan zitten.
Veel vrienden zul je dan niet hebben. Of respect. Daar zul je dan niet lang mee kunnen leven.

Vrienden zijn net als geld. Kostbaar, van grote waarde.
Daarvoor werk je dan, voor mensen die je aardig vinden, en omdat je het leuk vind om dat te doen.
Kinderen zullen in geschiedenis boeken kijken en niet kunnen snappen hoe iemand nou geld kon verzinnen. Dat moet wel iemand zijn geweest die macht wou, die wou dat hij, en andere mensen beter konden zijn.
Opa's en Oma's vertellen honderduit over hoeveel problemen hun ouders hadden om geld te verdienen. Rijke mensen van vroeger moesten nu net zo hard werken als iedereen. Als ze luxe wilden moesten ze dat verdienen. En als genoeg mensen vonden dat je dat verdiende, kreeg je het gewoon.

Geld zou vreemd zijn. Geld zou niet goed zijn. Mensen die alleen werken voor meer vrienden ook niet. Die zouden snel vrienden verliezen als iemand dat door kreeg.

Nu. Wat moeten we met geld? Het kan ook anders.
Waarschijnlijk mooier en beter.
Toch?
Geen en minder zorgen of problemen. Minder ongelijkheid. Minder asociale mensen. Geen diefstal, want hoe moet je iets stelen als het goed is dat je het gewoon pakt. Waarom zou je dan nog iets stelen?
Toch?